logopedia
„Przygody Języczka-Wędrowniczka”
Opowiadamy bajkę, w czasie, której dzieci wykonują określone ruchy warg, języka, ćwiczenia oddechowe:
Pewnego dnia Języczek-Wędrowniczek postanowił pojechać na wycieczkę.- Ale zanim pojadę muszę posprzątać mieszkanie – pomyślał.Jak pomyślał tak zrobił. Na początek wymył sufit mieszkania (staranne oblizywanie czubkiem języka podniebienia), podłogę (dokładne oblizywanie dna jamy ustnej), jedną ścianę (oblizywanie językiem wewnętrznej strony policzków), drugą ścianę (te same ruchy co poprzednio), później okna (oblizywanie każdego ząbka po kolei), a na końcu umył drzwi (oblizywanie warg ruchem okrężnym)
– Teraz już mogę pojechać na wycieczkę – pomyślał Języczek.
Wsiadł na swego konia i pojechał do zaczarowanego lasu (uderzanie czubkiem języka o wałek dziąsłowy – naśladowanie odgłosów jazdy konnej).
W lesie języczek zatrzymał konia (wymawianie głosek prrr) i rozejrzał się dookoła. Popatrzył na niebo (wysuwanie języka z jamy ustnej i kierowanie go w stronę nosa), na polanę (wysuwanie języka na brodę), w jedną stronę (kierowanie języka w stronę kącika ust) i w drugą stronę (drugi kącik ust). Gdy już wszystko obejrzał, przeszedł las w jedną stronę (ruchy języka po podniebieniu – od dziąseł do gardła), w drugą stronę (przesuwanie języka od gardła do dziąseł) i przedarł się przez gęste krzaki i drzewa (język przeciska się przez zaciśnięte zęby).
Nagle zobaczył dziwnych mieszkańców zaczarowanego lasu, którzy przyszli się z nim przywitać:
– Parskaczy (wykonujemy motorek wargami),
– Wargaczy (rytmiczne uderzanie palcami w zaciśnięte usta),
– Szuwarki (wkładamy palec między wargi i poruszamy nim rytmicznie),
– Indian – dużych (bardzo głośne naśladowanie odgłosu Indian) i malutkich (cich naśladowanie odgłosu Indian).
Języczek przywitał się ze wszystkimi (wykonujemy całuski wargami) i zaczął się z nimi wesoło bawić w berka i chowanego.
Po pewnym czasie zmęczeni przyjaciele zaczęli nadsłuchiwać, co dzieje się w lesie. Usłyszeli szelest liści (sz, sz, sz), szum wiatru (w, w, w), głos kukułki (ku – ku – ku), rechot żab (kum – kum – kum), stukot dzięcioła (puk – puk – puk) i pluskot rybek w wodzie (plum – plum – plum).
Nagle wszyscy zobaczyli ciemne chmury, które zbierały się nad lasem. Języczek i jego przyjaciele postanowili je rozdmuchać, aby nie dopuścić do nadchodzącej burzy (wykonywanie mocnych wydechów) i udało się: – chmury zostały rozdmuchane.
Powoli zapadał wieczór i Języczek musiał wracać do swojego domu. Ale najpierw muszę nazbierać malin i jagód – pomyślał (dzieci przy pomocy rurek robią wdech i zbierają papierowe maliny i jagody do koszyka). Gdy nazbierał cały koszyk, pożegnał się z nowymi przyjaciółmi (cmokanie wargami), wsiadł na konia i przyjechał do domu, gdzie od razu zasnął śniąc o nowych przygodach.
28.05.20-ĆWICZENIA JĘZYKA , ĆWICZENIA WARG, PROPOZYCJE LOGOPEDYCZNYCH ĆWICZEŃ SŁUCHOWYCH
ĆWICZENIA JĘZYKA
- Wysuwanie i chowanie języka – zabawa ,, Myszka wygląda z norki’’
- Przesuwanie języka w stronę prawego – lewego kącika ust – zabawa ,,Wahadełko’’
- Dotykanie czubkiem języka dolnej – górnej wargi – zabawa ,, Skoki wiewióreczki’’
- Wypychanie językiem policzków i dotykanie policzka paluszkiem – zabawy logopedyczne ,, Kulka w buzi’’ , ,,Kto mocniejszy- paluszek czy kulka’’
- Szorowanie językiem przez lekko zwarte ząbki – zabawa logopedyczna ,,Języczek przeciska się przez bramę’’
- Lekkie nagryzanie czubka języka – zabawa logopedyczna,, Mały piesek gryzie’’
- Ssanie języka – zabawa ,, Smaczny cukierek’’
- Szerokie otwieranie i zamykanie buzi – zabawa ,, Głodne ptaszki’’
- Cmokanie – zabawa ,, Całuski’’
- Wysuwanie zaokrąglonych warg do przodu – zabawa ,, Prosiaczek’’
- Szeroki uśmiech przy zamkniętych ustach, dzióbek – zabawa ,, Uśmiech do małego ptaszka’’
- Utrzymywanie miedzy wargami ołówka, drewnianej szpatułki – zabawa ,,Piesek trzyma patyk’’
- Utrzymywanie między ząbkami drewnianej szpatułki – zabawa ,, Piesku, oddaj patyk.’’
- Lekkie nagryzanie drewnianej szpatułki ( trzymamy szpatułkę po bokach, w poziomie, nagryzamy jednocześnie ząbkami od góry i od dołu – zabawa ,,Piesek gryzie patyk.’’
- Przesadne wymawianie samogłosek a, o, u, e, i, y, ą , ę – zabawa ,, Echo w lesie’
- Robienie minek do lusterka – zabawa ,, Minka wesoła, smutna, groźna/ zła’’-(szeroki uśmiech, wargi w podkówkę, zaciskanie warg)
ĆWICZENIA ODDECHOWE
- Rozdmuchiwanie na tacce preparowanego ryżu, skrawków papieru – zabawa ,, Wiatr.’’
- Dmuchanie przez rurkę do kubka , miski z wodą, z różnym natężeniem- zabawy ,, Gotująca się woda ‘’, ,, Mały strumyczek, duży potok’’
- Chłodzenie ,, gorącej zupy’’- wdech noskiem, wydech buzią
- Chuchanie na ,, zimne rączki’- wdech noskiem, wydech- chuchanie buzią
- Zdmuchiwanie z dłoni piórek – zabawa ,, Piórka kurki’’- oddechy j.w.
PROPOZYCJE LOGOPEDYCZNYCH ĆWICZEŃ SŁUCHOWYCH
- Zabawa ,, Czyj to głos’’ – rozpoznawanie głosów zwierząt, pojazdów, zjawisk przyrodniczych z taśmy CD, oraz naśladowanie dźwięków.
- Zabawa ,, Różne dźwięki’’ – dzieci gromadzą różne przedmioty i sprawdzają, jakie wydają dzwięki, gdy się w nie stuka, pociera, drapie, toczy, uderza o podłogę. Potem korzystamy z parawanu lub zasłonki i demonstrujemy różne dzwięki, które dzieci starają się rozpoznać. ( np. kartki papieru, woreczki foliowe, pudełka, klocki ,syczący balon ,przybory kuchenne, instrumenty perkusyjne, itp.
- Zabawa ,,Co się ukryło. ‘’- Chowamy np. budzik, minutnik, telefon z włączoną muzyczką. Dziecko, kierując się słuchem, stara się odnaleźć przedmiot.
- Zabawa ,, Czyj to głos’’ – rozpoznawanie z zakrytymi oczkami głosów kolegów, pań w przedszkolu, osób z najbliższego otoczenia w domu. Możemy starać się modyfikować zabawę, poprzez np. mówienie szeptem, śpiewnie, zmieniając barwę, wysokość głosu.
- Zabawa ,, Jaka to melodia’’ – rozpoznawanie melodii, tytułów znanych dziecku piosenek. Możemy dzieciom śpiewać, nucić, włączać fragmenty samej linii melodycznej na płytach CD.
- Zabawa,, Powtórz, co usłyszałeś’’ – mówimy do dzieci szeptem , przez papierową tubę, np. po papierze do pieczenia ciasta, folii spożywczej : pojedyncze słowa, proste zdania, złożone z 2-3 słów/ zdania złożone, przysłowia, zagadki ( dzieci starsze ) Dzieci młodsze odtwarzają dzwięki, budują z np. z klocków, patyczków proste 2-3 elementowe schematy ( Ola idzie- 2 klocki), dzieci starsze, oprócz powyższych propozycji mogą rysować kreski pionowe, poziome, oznaczające długość wyrazu- ilość sylab, układać w ten sposób klocki, np. ( Ola idzie do szkoły) I I I I lub — — – –. W późniejszym etapie można wzbogacić zapis o fonetyczny zapis głoski- literkę, od której rozpoczyna się dany wyraz lub cyfrę określającą liczbę sylab, głosek w wyrazie, słów w zdaniu.
- Naśladowanie ilości, rytmu i tempa, np. demonstracja uderzeń ręką w kolano, blat stołu, tupniecie nogą. Dziecko powtarza prosty układ rytmiczny.
- Wypowiadanie na przemian z dzieckiem słów rozpoczynających się tą samą głoską lub tworzenie ciągów wyrazowych tak, aby ostatnia głoska jednego wyrazu była pierwszą kolejnego- dzieci starsze, o dobrze rozwiniętym słuchu fonemowym.
27.05.20 -Wierszyki i piosenki
Głodny ślimak
Pod jesionem ślimak śpi.
O czym głodny ślimak śni?
O cieście z wiśniami?
O plackach z czereśniami?
O kanapkach? O śledziku?
O świeżutkim naleśniku?
Nie! O pysznych lodach śmietankowych!
Guziki
Kazia ma pudełko.
Pełno w nim guzików.
Czerwone, zielone,
Jest ich tam bez liku.
Po co te guziki?
Pyta Kazię mama.
Będę lalkom je przyszywać
Do ubranek sama.
Zięby w zimie
Zimą ziębom źle.
Ziąb oziębia je.
Zimna woda, zimny lód
chłodzi zięby dziób.
Koźlę
Grymasiło koźlę- i to źle i to źle!
Woda jest za mokra
słonko za gorące.
Za zielona trawa
rośnie tam na łące.
Aż się koza rozzłościła,
koźlę w kącie postawiła.
Dzielne dzięcioły
Dziobało dziobem dziuplę
dziesięć dzielnych dzięciołów.
Gdy dziuplę wydziobały
To na łów poleciały.
Bociany
Przyleciały już bociany.
Każdy jest zapracowany.
Gniazdo trzeba by naprawiać!
Nie ma co się zastanawiać
i na łąkę czas się wybrać.
Trudno się do tego przybrać.
Śledź
Rzecz cała się działa w zimową niedzielę.
On mnie ciągle śledzi – zagadnął ktoś makrelę…
Lecz skończył rozmowę,
czasu miał niewiele
bo wyśledził go smakosz
i zjadł wraz z sałatką.
Od tego czasu uczeni się biedzą,
jak nazywa się ryba, którą wszyscy śledzą?
Pływające cekiny w słoiku – zabawka sensoryczna
Dzisiaj zapraszam Was mali i duzi do lśniącej zabawy w wodzie. Kolory w wodzie odbijające światło słoneczne i tworzące ich piękne odbicia na zewnątrz, małe elementy poruszające się jakby w zwolnionym tempie… tak, to pływające cekiny! Zanurzmy się i my w naszą wyobraźnię i stwórzmy naszą własną cekinową bajkę ☺
Czego będziemy potrzebowali:
- słoik z nakrętką
- mała figurka, która zmieści się do słoika
- drobne cekiny
- brokat lub puder brokatowy (opcjonalnie)
- woda przegotowana lub destylowana
- gliceryna
- klej wodoodporny typu silikon
- spray w dowolnym kolorze
Krok 1
Jeśli już wszystko mamy to zaczynamy! Na początku zabierzemy się za nakrętkę. Ponieważ trudno było mi znaleźć czystą nakrętkę bez żadnych napisów czy logo (choć można też taką specjalnie kupić), postanowiłam wyciągnąć z szuflady srebrny spray i użyć go jako kamuflażu ☺ Oczywiście można ją pomalować również farbą i pędzlem, łatwiej wtedy użyć więcej kolorów. Jednak ja postawiłam na szybkość, jednolitość i błysk ☺
Krok 2
Kiedy już zakrętka wyschnie, możemy przejść do kolejnego kroku. Wybieramy figurkę, którą zanurzymy w wodzie. Wielkość powinna odpowiadać temu jak szeroki i długi jest nasz słoik. Na wewnętrzną stronę nakrętki nakładamy trochę kleju po czym przyklejamy figurkę. Ważne jest to, żeby klej dobrze ją trzymał, aby przy potrząsaniu słoikiem ta nie odpadła. Pamiętajmy o tym, żeby wybierać klej wodoodporny! Inaczej będzie się rozpuszczał i niestety zmętni nam wodę. A tego nie chcemy. Następnie musimy poczekać zanim klej wyschnie.
Klej brokatowy, klej kolorowy – niezbędnik małego dziecka
Krok 3
W międzyczasie możemy przygotować wodę. Ważne jest, aby ta była co najmniej przegotowana. Najlepiej jednak wybrać destylowaną. Dzięki temu nasze cekiny będą lepiej poruszały się w wodzie, a i samej wody nie trzeba będzie zmieniać po jakimś czasie, jak w przypadku zwykłej z kranu.
Wlewamy ją do słoika prawie do samego końca po czym dodajemy parę kropel gliceryny. Dzięki niej cekiny nie będą tak szybko opadały na dno. Tylko – uwaga! – żeby nie przesadzić z ilością, bo inaczej cekiny mogą się posklejać ze sobą. Najlepiej zacząć od 1 kropli i w zależności od wielkości słoika dodawać dopóki nie uznamy, że cekiny zachowują się w cieczy idealnie. W moim przypadku wystarczyła jedna kropla. Cekiny możemy dodać wedle uznania – więcej lub mniej. A może jeszcze inne dodatki, typu brokat lub puder brokatowy!
Krok 4
Woda i cekiny gotowe? Klej spajający figurkę z nakrętką już wysechł? No to wystarczy połączyć je ze sobą, zakręcić i gotowe;) Jeśli przy obracaniu słoika wycieka nam woda jest na to bardzo prosty sposób. Górę słoika posmaruj silikonem po czym zakręć zakrętkę i poczekaj aż klej wyschnie.
Rymowanki dźwiękonaśladowcze
Co słychać na wsi?
Co słychać na wsi?
Co słychać? Zależy – gdzie.
Na łące słychać: kle, kle, kle!
Na stawie – kwa, kwa!
Na polu – kraaaa!
Przed kurnikiem – Kukuryku!
Koło budy słychać – Hau!
A na progu – miau…
A co słychać w domu,
Nie powiem nikomu!
Azorek
Przed domem przy budzie
głośno Azor szczeka,
to jego szczekanie
już słychać z daleka:
– Hau, hau, hau…
Gdy Azor jest wściekły,
Humorek zły miewa,
To warczy tak groźnie,
Że drżą wokół drzewa:
– Wrrr, wrrr, wrrr…
Gdy piesek narzeka,
ma jakieś życzenie,
to zamiast szczekania
słychać to skomlenie:
– Oi, oi, oi…
Gdy pies chce nam przekazać
nowiny nam smutne,
słychać wycie długie,
żałośnie okrutne:
– Auuu, auuu, auuu…
Lecz najczęściej Azor,
gdy siedzi przy budzie,
to szczeka tak pięknie,
że dziwią się ludzie:
– Hau, hau, hau…
Okrzyki
Tam na wróble stoi strach – ach ach
Jaki duży wyrósł groch – och, och!
Ty, wietrzyku liśćmi chwiej – hej, hej!
Heli dobrze w szkole szło – ho ho!
Znów od rana w kuźni ruch – buch buch!
Płaksa nie wie, czego chce – eeeee!
Drzemią kury w cieniu lip – cip cip!
Przeskoczymy przez ten kloc – hoc, hoc!
Przemknął zając w poprzek bruzd – szust, szust!
Traktor na zakręcie znikł – pyk pyk!
Krówki w polu mokną w dżdżu – mu mu!
Znowu rozlał mi się klej – ojej!
Deszcz załzawia oczka szyb – chlip chlip!
Poszedł kaczki wołać Jaś – taś taś!
Nie wrzeszcz, bo to ledwie świt – cyt cyt!
Wrona też swój okrzyk ma – kra kra!
Jurek Władka zgubi trop – hop hop!
Od niedzieli zima zła – hu ha!
Do snu nucą kotki dwa – aaaa!
Jest okrzyków tyle, że
Mnie wystarczą właśnie te.
Komu mało, takich znam,
Ten niech coś wymyśli sam.
Kolory i kształty: Zabawa z rysowaniem dla przedszkolaków.
Zabawne ćwiczenie pomagające przedszkolakom rozróżniać kolory, kształty i kierunki.

Potrzebne Ci będą:
– biały karton
– żółty karton
– markery
– nożyczki
Oto zalecenia, które należy przeczytać dziecku…

Krok 1: Danonek uwielbia malować i rysować. To jego ulubiona zabawa, w której zawsze uczestniczy jego kuzynka Emilka. Chcesz się z nimi pobawić? Na początek wytnij 12 kartek z białego brystolu. Wszystkie muszą być w takim samym rozmiarze. Następnie wytnij 12 karteczek z żółtego brystolu.

Krok 2: Teraz na każdej z białych kartek narysuj kolorowe kółko. Każde kółko musi być innego koloru.

Krok 3: Teraz będziesz rysować na żółtych karteczkach. Musisz trochę wysilić wyobraźnię – narysuj 12 różnych kształtów lub wzorów. Kilka pomysłów, od których możesz zacząć: spirala, zygzak, fale, linia pnąca się do góry, kółko, kwadrat, trójkąt, pętelki, kropki. Co jeszcze przychodzi Ci do głowy?

Krok 4: Teraz możemy zacząć grę! Ułóż kartoniki na dwóch stosach – żółtym i białym. Wybierz kartonik z każdego stosu. Teraz narysuj to, co jest na kartonikach. Jeśli wylosujesz kartonik z niebieskim kółkiem i kartonik z zygzakiem – narysuj niebieski zygzak. Jeśli wylosujesz pomarańczowy kartonik i trójkąt… narysuj pomarańczowy trójkąt!
TRUDNE GŁOSKI SZUMIĄCE
Głoski szumiące, to zmora obcokrajowców. SZ, RZ, CZ i DŻ wymagają bardzo sprawnych narządów artykulacyjnych. Powinny się one pojawić w mowie dziecka pomiędzy 4 a 5 rokiem życia. Jeśli diagnozuję dzieci i widzę, że dziecko ma skończone 4 lata i kilka miesięcy, a nie ma nawet najmniejszych prób wypowiadania tych głosek, to zaczynam działać. Do 5 roku życia muszą one już bardzo sprawnie funkcjonować w małej buźce, bo po nich czekamy na kolejną, ostatnią głoskę R. A praca nad nimi czasami trwa dosyć długo.
Co się dzieje w buzi?
Podczas wypowiadania głosek szumiących, ważne i niezbędne są trzy zasady:
1. Czubek języka podnosi się i zbliża prawie dotykając wałka dziąsłowego.
2. Ząbki są złączone (ale nie zaciśnięte).
3. Usta układają się w ryjek.
Proste? Niby tak, ale przy każdym z tych punktów czai się pułapka.
Przy punkcie 1 – nie uda się podnieść języka, jeśli jest on zbyt słaby i nie ma prawidłowej pionizacji (słowem, język to mięsień i musi być wyćwiczony aby prawidłowo unosić się ku górze – wiele dzieci ma z tym kłopot i tu należy zacząć od ćwiczeń pionizacji języka). Czasami też problemem może być zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe, które uniemożliwia jego uniesienie. To, czy jest za krótkie ocenia logopeda, a zabieg podcięcia go wykonuje chirurg stomatolog w znieczuleniu miejscowym.
Przy punkcie 2 – nie da rady złączyć ząbków maluch, który ma zgryz otwarty. Nie będę się tu rozpisywać dziś o możliwych przyczynach takiej sytuacji, ale jeśli zauważycie, że dziecko łącząc zęby, ma „szparę” między nimi, to lećcie do ortodonty. W takim wypadku nie będzie nam wychodził idealny „szum”, a wadę zgryzu i tak należy wyeliminować jak najprędzej.
Przy punkcie 3 – problemy z ułożeniem ust w ryjek (lub jak do mocnego całuska) mają dzieci, które borykają się ze słabym napięciem mięśniowym lub bardzo wiotkim mięśniem okrężnym ust. I wtedy należy zacząć właśnie od ćwiczeń tegoż mięśnia.
3,2,1 – zaczynamy!
1. Ćwiczenia pionizacji języka – wszelkie zabawy, które wymagają ponoszenia języka w górę (choćby po milimetrze, coraz wyżej):
- Liczenie językiem górnych ząbków.
- Oblizywanie słodkiego dżemu lub miodu z posmarowanej nim górnej wargi.
- Malowanie podniebienia językiem.
- Zdrapywanie czubkiem języka wafelka lub opłatka przyklejonego na wałek dziąsłowy.
2. Ćwiczenia na mięsień okrężny ust:
- Posyłanie jak najmocniejszych całusków.
- Zabawa w rybkę i naśladowanie jej miny.
- Kółeczko z drucika lub kartonu – tworzymy kółeczko, które przykładamy do ust tak, aby składając się one w ryjek, zmieściły się w otworze.
- Naprzemienne wypowiadanie samogłosek U oraz I.
Mięśnie rozgrzane, co dalej? Zaczynamy od ustawienia wszystkiego w buzi. Pamiętajcie – 3 punkty: język do góry, ząbki razem, usta w ryjek. Kiedy to mamy gotowe, przechodzimy do ćwiczeń w kolejności: sylaby, wyrazy, zdania.
1. SYLABY:
SZA SZO SZU SZE SZY / ASZA OSZO USZU ESZE YSZY / ASZ OSZ USZ ESZ YSZ
RZA RZO RZU RZE RZY / ARZA ORZO URZU ERZE YRZY
CZA CZO CZU CZE CZY / ACZA OCZO UCZU ECZE YCZY / ACZ OCZ UCZ ECZ YCZ
DŻA DŻO DŻU DŻE DŻY / ADŻA ODŻO UDŻU EDŻE YDŻY /
2. Kiedy opanujecie sylaby, próbujemy z wyrazami (głoska na początku, w środku i na końcu wyrazu):
SZOPA SZUFLADA SZAPON / KOSZYK MASZTY PUSZKA / MASZ KOSZ BUSZ
ŻABA ŻONA ŻUK / KORZENIE MARZENA PARZY
CZEKOLADA CZAPKA CZOSNEK / KOCZEK PĄCZEK BLUZECZKA / APACZ LECZ MIECZ
DŻDŻOWNICA DŻEM DŻOKEJ / DROŻDŻÓWKA DROŻDŻE DŻDŻYSTO
3. Pora na zdania i wierszyki (w sieci znajdziecie mnóstwo różnych zeszycików z gotowymi wierszykami
SZARA MYSZ NOSI KOSZ Z SZYSZKAMI
ŻABA MARZENA MA MĘŻA ŻUKA
CZARNA CZAPLA CZEKA NA PĄCZKA Z CZEKOLADĄ
DŻDŻOWNICA ĆWICZY Z DŻOKEJEM DŻUDO W DŻUNGLII
Wymyślać i kombinować możecie do woli. Jedno jest pewne, im bardziej dziwne i śmieszne zdania wymyślicie, tym bardziej dzieciaki będą zachwycone!
Bajka logopedyczna
WYWOŁYWANIE I UTRWALANIE GŁOSKI „R”
Wierszyki łamiące języki
Guziczki i fasolki: Zabawa w segregowanie
Sortowanie i klasyfikowanie przedmiotów pomaga dzieciom uczyć się podstawowych pojęć matematycznych w czasie doskonałej zabawy. Dodatkowo przez gry takie jak ta możesz zachęcić Twoje dziecko do posprzątania pokoju. A przynajmniej możemy spróbować! Pamiętaj, że bardzo małe przedmioty, takie jak guziki lub ziarna fasoli mogą stanowić ryzyko zadławienia, ćwiczenie jest więc przeznaczone wyłącznie dla dzieci w wieku co najmniej 4 lat. Można jednak nieco je zmodyfikować, na przykład prosząc dziecko, aby wkładało swoje zabawki w różnych pudełkach po butach.

Potrzebne Ci będą:
– puste pudełko po jajkach
– farby
– pędzel
– 6 kamyczków
– 6 koralików
– 6 ziarenek kawy
– 6 kostek cukru
– 6 patyczków
– kolorowy papier
– nożyczki dla dzieci
– taśma klejąca
Oto zalecenia, które należy przeczytać dziecku…

Krok 1: Zacznijmy od pokolorowania pojemnika na jajka – to będzie pudełko do sortowania. Użyj ślicznych jasnych kolorów – tych, które najbardziej lubi Twoje dziecko!

Krok 2: Następnie wytnij 6 małych kwadratów z kolorowego papieru. Ostrożnie z nożyczkami! Zawsze uważaj przy cięciu! Narysuj przedmiot, który udało ci się zebrać na jednej stronie, a do drugiej przyklej wykałaczkę.

Krok 3: Jesteśmy prawie gotowi do zabawy! Teraz przyklej swoje etykiety do miejsc na jajka w pojemniku. Wymieszaj wszystkie przedmioty. Jest znacznie więcej zabawy, kiedy są pomieszane!

Krok 4: Gotowi na odliczanie? 5, 4, 3, 2, 1… Start!!! Zobacz, jak długo zajmie Twojemu dziecku włożenie każdego przedmiotu na jego miejsce. Wow, to było szybkie! Spróbujmy jeszcze raz! Zróbcie kolejne pudełko do sortowania z przyjacielem i urządźcie wyścig! Później zacznij umieszczać etykiety do sortowania w pokoju swojego dziecka, żeby wiadomo było, gdzie jest miejsce każdej zabawki.